Ik had er nog nooit van gehoord.
Ik kwam er achter dat dit festival bestond, omdat ik in het NRC een artikel over theater voorstelling 'De Zwarte Doos' had gelezen. De voorstelling was in de Electriciteitsfabriek in Den Haag. Die Electriciteitsfabriek, ligt op 5 minuten lopen van mijn huis vandaan. 'De Zwarte Doos', daar viel mijn oog op, want mijn project over mijn ziekte heet ook 'De Zwarte Doos' (van Vlucht K.L. 15.5.08) Zie latere blog hierover.
Ik keek in het agenda op de website van de Electricititsfabriek. Vond de voorstelling en boekte kaartjes.
Maar mijn oog viel ook op het TodaysArt Festival.
Beeld en geluid, dance, 4D... vaag allemaal. Voor mij compleet onbekende artiesten. Ik las over een performance die 6 uur zou duren. En die 6 uren zouden starten om middernacht. Tot 6 uur in de ochtend. Hmmm, dat klonk als muziek in mijn oren (hoe toepasselijk) want mijn nachten zijn een ware crime voor mij. Ik val zeer moeilijk in slaap. Mijn lampje gaat vaak pas na half 5 in de nacht echt uit. Tot die tijd ben ik wakker, wakker, wakker, wakker en nog steeds wakker. Geen stres of malen, maar gewoon ontspannen wakker met mijn ogen dicht. Eenzaam. Dat wel. En soms vind ik het erg frustrerend. Meestal niet, want de volgende dag hoef ik niet op 8:30 uur op mijn werk te zijn. Ik deel mijn dagen dus anders in.
Een voorstelling van 00:00 uur tot 06:00 uur, daar had ik dus meteen zin in. Dat zijn 'mijn tijden'. Nachtdier Karen heeft een doel voor 1 nacht!
4D Sound John Connell + Florence To – Noqturnl heet het.
Ik vond het geweldig. De nacht van mijn leven.
Het doel van de artiesten John en Florence? Een collectieve staat van 'tussen slaap en wakker' creëren door lichtkunst en een aaneensluitend muziekstuk. Met z'n allen doezelen... Zweven boven je matras. Niet meer weten waar je bent. Eigenlijk een 6 uur durende trip, zonder drugs!!!
Een podium met 100 matrassen, 100 dekentjes en kussentjes, 12 hoge geluidszuilen van metaal, 4 lazerlichtinstallaties en een waanzinnige locatie in de hal van de fabriek...
Het is lastig uitleggen. Maar ik vond het een waanzinnige belevenis!
Je mocht in slaap vallen, maar het hoefde niet.
Liggend op mijn matrasje zag ik de mooiste lichtshow. Elk moment weer anders. Nooit saai. De muziek, of beter gezegd de klanken en geluiden die zorgden er voor dat je je elke 15 tot 20 minuten in een andere 'omgeving' bevond. Deed je je ogen dicht, dan lag je op het strand aan zee, of op een treinperron, of in het bos of op een feest of waar dan ook. Een vloeiende beweging. Het volume was perfect. Geen afleiding van buitenaf. Met je matras lag je tussen al die geluids-zuilen en in de lichtshow.
Tussendoor kon je een drankje halen of naar de WC gaan. De schaduw op de muur was dan ook weer mooi...
Ook hier voelde ik me eenzaam, want ik was letterlijk alleen op mijn matrasje. Ik kon het met niemand even delen. Bevestigen dat het zo bijzonder was. Hoe leg je dit uit aan mensen? Hoe krijg je ze zo ver dat ze zelf nog gaan naar de nog 3 andere nachten dat het nog is?
Het is niet gelukt. Van 00:00 tot 06:00 uur naar een voorstelling gaan zit niet in het systeem van de normaal werkende mens (met kinderen)
Gelukkig was er bij het verlaten van de voorstelling een persoon die mij aansprak. "He, Karen! Jij ook hier?" Ik moest twee keer kijken (het was donker) en toen herkende ik mijn aanspreker. Andre, een vage wereldreiziger zonder verplichtingen in deze wereld. Ik ken hem al jaren en kom hem af en toe tegen als hij in Nederland is. Hij had zich opgegeven als medewerker en was dus 'aan het werk' geweest tijdens de voorstelling. Als 'bewaker'. Ik was erg blij dat we elkaar daar tegen kwamen. Gelukkig heb ik het met iemand kunnen delen. Hij was ook erg onder de indruk. We hebben samen ontbeten (was inclusief, wat ik niet wist) en hebben naar mijn filmpjes zitten kijken. De 'good-trip' nog eens dunnetjes over gedaan.
Delen van iets moois is fijn. Ik had iedereen graag deze waanzinnige belevenis gegund...
Foto vanuit lig-perspectief
Foto vanuit lig-perspectief
Op weg naar de bar voor een kop thee
Mijn schaduw op de muur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten