Op 15 oktober gingen we naar de voorstelling van Circus Treurdier en die ging, grappig genoeg, ook over de dood. Maar dan met humor, i.p.v. chemo.
Het was vermakelijk. De locatie, De Electriciteitsfabriek hier in Den Haag, was weer mooi. Koud was het. Alsof je in het mortuarium zat tijdens de voorstelling. Extra dimensie, gratis.
De dood, uitgebeeld als een man met gele regenjas, polaroidcamera en rode rozen in zijn hand. Geen man met zeis in zwarte cape. Nee, deze dood maakte een foto van je, vlak voor je dood en gaf je een roos.
Je kent ze wel, die vaak buitenlandse mannen, die je een roos willen verkopen voor je lief, of anders een foto van jullie samen wil maken tijdens een romantisch avondje. Je zit er niet op te wachten. Je wil dat ie weg gaat. Je negeert 'm. Je wuift 'm weg. Een onwelkome gast. Geen vrienden heeft ie, maar hij kan overal opduiken. Ik vond het grappig bedacht.
God heet in de voorstelling Hod. Dus: 'Hod is Hoed'. Hodverdomme en de Huivel. Leuke teksten. Mooie muziek en goed gezongen.
Dood hoort bij het leven. Dat was de boodschap. Dood is taboe, dat was ook een boodschap.
Maak 'm je vriend. Herman Finkers zei het ook al. Dans met de dood. Accepteer dat ie bij ons hoort.
Circus Treurdier, De Zwarte Doos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten