Vrolijk ben ik niet. Dus zoek ik vandaag de vrolijkheid maar op.
Micha Wertheim, met 'Voor Je Het Weet', staat voor vanavond op het programma. Speciaal uitgekozen op deze dag. Samen met lief en een goede vriendin. Met die vriendin heb ik afgesproken dat we elk jaar, liefst op 15 mei, vieren dat we nog leven. Beiden kennen we zware tijden.
Een paar weken geleden zag ik Micha's voorstelling al. In de zaal zat een man, die een minuut eerder dan de rest van de zaal, de in opbouw zijnde mop door had. Hij schoot in de slappe lach. En kon niet meer stoppen. Dat was een extraatje bij de toch al superleuke avond.
Micha speelt 15-5 in Rijswijk en 16-5 nog in Leiden. (voorstelling is inmiddels verlengd) Ik kan het iedereen aanraden.
Vijf jaar geleden, op 15 mei 2008, vertelde de oncologisch chirurg me, dat er foute cellen, kankercellen waren gevonden in mijn borst. Op dat moment, liet ik mijn kankervrije leven los en stapte ik in een nieuw leven. Een leven met kanker. Er zijn mensen zonder kanker, die bang zijn om kanker te krijgen en er zijn mensen die kanker hebben die bang zijn dat het terugkomt en bang zijn dat ze er aan doodgaan. Iedereen weet dat kanker krijgen per definitie niet goed is, maar vijf jaar geleden, wat ik als leek niet wist, is dat er zo ontzettend veel te vertellen en te weten valt over kanker. Dat niemand gelijk is, dat niks vanzelfsprekend is, dat je overlevingskansen zo vreselijk afhangen van het type kanker, het stadium, de arts, de effectiviteit van de behandeling, het team, de ervaring van het team en het overleg. En hoe iedereen zich gaat spiegelen aan jouw levensstijl, want als je maar totaal verschilt van de kanker patient, zal jij het wel niet krijgen.
Ik rook niet, eet sinds mijn 15e vegetarisch, had geen overgewicht en had een bovengemiddeld goede conditie (getest op de afdeling cardiologie vanwege vage klachten, die later kanker gerelateerd bleken te zijn) Op de dag dat ik te horen kreeg dat ik kanker had, was ik dus super gezond! En volgens de tabellen zou ik een kleine kans hebben op kanker. Geen erfelijke vorm van kanker in de familie. En dan toch...
Nu dus vijf jaar verder. Ik ben mijn eigen 'kankerspecialist'. Met een soort kanker die niet in brochures staat en niet uitgebreid op internet te vinden is. Laat staan in het Nederlands.
Oh ja, vijf jaar kanker vieren... daar had ik het over...
Mijn lief komt eerder naar huis van zijn werk. Straks een lekkere tosti en een koffie verkeerd. Zo probeer ik elke dag te vieren, want ik ben er nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten