donderdag 20 december 2012

Kapper

Na 3 maanden ging ik gisteren weer 'ns naar de kapper. Geen gewone kapper, maar zo'n kapper waar je ook naartoe mag van de verzekering als je geen haar meer op je hoofd hebt. Door chemotherapie bijvoorbeeld. Een kapper waar je in een kamertje apart van de andere klanten, samen met jou persoonlijke kapper/kapster op zoek gaat naar de 'pruik die bij je past'. Een pruik die bij je past... Hmmm Een pruik die bij je past... Bestaat er überhaupt een 'pruik die bij je past?'
In mijn geval was dat best lastig want ik had heel kort haar. Een soort kuifje dat overloopt in een hanenkam, maar dan net niet helemaal kaal aan de zijkanten van mijn hoofd. Standje 5mm op de tondeuse. Pruiken met dat kapsel bestaan niet. Dus werd het zoeken naar een lullig alternatief, want kaal met prednisonhoofd is al helemaal geen gezicht. Mooi kaal is niet iedereen gegeven. En als je haar in de zomer uitvalt als je gezicht al redelijk gebruind is, is een kaal chemohoofd erg wit en flets. Een soort van wit-transparante badmuts eigenlijk. Het ziet er heeeel erg kanker uit. En omdat ik aan de chemo was, mocht ik ook niet in de zon, want daar kreeg ik dan weer kanker van... "maar die had ik toch al?!" Ja, maar dan had ik een groter risico op huidkanker... "Oh..."
Met een aantal pruiken in de 'paskamer' ging ik aan de slag. Hilarisch en verdrietig tegelijk. Maar mijn lieve betrokken kapster had haar huiswerk goed gedaan en kwam heel voorzichtig vertellen dat ze misschien wel iets voor me gevonden had. Maar ik moest niet boos op haar worden, want het was maar om te proberen. Laat maar zien, zei ik. Is goed, maar het is een herenpruik... ik hoop niet dat je dat erg vindt... Nee, ik denk het niet. "Kijk", zei ze terwijl ze de doos met pruik tevoorschijn haalde, "de pruik doet me denken aan het kapsel van een Duitse voetballer... hoe heet ie ook al weer Schweinsteiger ofzo??!"
Ik had geen idee en ik hou helemaal niet van voetbal, dus ik werd alleen maar nieuwsgieriger. Ze haalde 'm uit de doos en ze zette 'de kam' op mijn hoofd. Ach, dacht ik, dat zou best kunnen. Ik had al zo'n 8 andere pruiken op gehad en die waren het allemaal zeker niet, maar hier ging ik zowaar over twijfelen.
Uiteindelijk heb ik voor deze pruik gekozen. Ik heb 'm maar zelden op gehad, want het zit gewoon niet lekker, zo'n cavia op je hoofd, zoals Marc-Marie Huijbregts het noemt. Grappig is dat ie bij Arthur ook wel kon...

Gister ging ik naar de kapper om mijn haar te laten knippen, want inmiddels heb ik alweer 2 jaar haar op mijn hoofd. Niet veel, maar de moeite van het knippen waard. Deze speciale kapperszaken, waar je jezelf een pruik kan laten aanmeten, zijn niet bedoeld voor 'gewone klanten'. Althans, deze waar ik naartoe ga is zo. Als je een pruik hebt besteld, mag een jaar lang terugkomen voor onderhoud en als in de tussentijd je haar weer groeit, knippen ze dat ook zonder verdere kosten. Een heel jaar. Daarna moet je gewoon weer op zoek naar een reguliere kapper. Na een jaar onderhoud, kletsen en knippen ging ik afscheid nemen, maar de dames van deze zaak waren zo blij dat ik er na een jaar nog was, dat ik mocht blijven komen tot ik dood was, want lang zou ik per slot van rekening volgens de prognose van mijn artsen niet meer leven. Ik was blij, want ik was en ben nog steeds heel tevreden over hun zaak. En zelfs, nu ik al twee en een half jaar verder ben, mag ik nog steeds terugkomen. Ongelooflijk! Elke keer vraag ik of het nog mag en dat ze me écht moeten zeggen wanneer ik niet meer mag komen. Nu hebben we de afspraak dat als ik bel voor een volgende afspraak, ze me eerlijk gaan vertellen of het uitkomt of niet...

Ik met 'hanenkam-pruik'


Arthur met 'hanenkam-pruik'

Geen opmerkingen:

Een reactie posten